Nesnáším přechylování. Zvláště pak v němčině. Strávila jsem nemálo času nad tím, abych rozluštila, kdo je kanec, divočák, svině a bachyně. Plete se mi to v češtině, natožpak v němčině. Od této chvíle jsem si vymyslela pomůcku Es- neboli písmeno S- skládá se z Eber a Sau(kanec a svině), KB neboli Keiler a Bache(divočák a bachyně). Na wikipedii stejně tvrdí, že různá označení se používají hlavně proto, když už prasnice měla malá prasátka, když jsou prasata vykastrovaný, čert se v tom vyznej. Víte, kolik různých označení v češtině existuje pro prasata? Hodně..kňour, bachyně, markazín, letošák, lončák, kanec, prasnice, svině, nunva, sele, pečenáč.
Víte, jak se řekně samec od velryby? Není to náhodou verybák? Němci pro to mají jedno slovo..
A nebo samice od tučňáka? Tučňáčice, mohlo by být?
Manžel od kuny je kuňák, to je jasná věc 😉
A jak je to s tuleni? Jak se říká tulením holčičkám? Tulenice?
Němčina to vidí žel jinak.
Ale zvířaty to nekončí, proč se musíme učit slova jako trestuhodná lehkomyslnost a podlouhlý flek, to je mi taky záhadou.
Ta pravá krize však nastává, když narazíte na slovo Donaudampfschifffahrtselektrizitätenhauptbetriebswerkbauunterbeamtengesellschaft.
Cvičení na složeniny je pro mě rychlá smrt.