Stmívá se a šero je,
slunce už se chystá k spánku,
vlčák někdy zavyje,
den už má jen na kahánku.
Dveře zprudka otevírá,
na mě se tak divně dívá,
obrátím na další stránku,
kdo má teďka na kahánku?
Pero v ruce pevně svírám,
avšak marně slova hledám,
raději běž rychle pryč,
zítra najdu správný klíč.
Někdy je to všechno k smíchu,
někdy zase bohužel k pláči,
divím se,jak támhle v tichu
kočka kráčí po pavlači.
Za oknem už světla zhasla,
jen ta kočka darebná,
do temnoty si tak mnňoukla,
činnost je to nezbedná.
Zavřu knihu,všech 100 stránek,
do říše snů procitám,
nechám proudit vlahý vánek,
kočku kočkou nechávám.
Tuhle básničku jsem složila za dnešní odpoledne..Přemýšlela jsem,jak mám napsat ten vtipný článek o jednom zapadlém spisovateli,který musím udělat do školy a nakonec jsem skončila s tímhle na papíře 😀