Tenhle den byl pro mě vyčerpávající. Právě sedím vzadu v pokoji a je tu už šero a zima. Když jsem se dnes probudila, tak venku krásně svítilo sluníčko. Brácha s mamkou jeli zas někam do Prahy a já zůstala na chalupě s dědou sama. Protože nám zbývala nabarvit ještě jedna vrata, tak jsem se na to vrhla. Měla jsem na sobě jen tílko a kraťasy a ještě jsem se potila. Nejhůř to šlo nabarvit úplně nahoře, bolela mě brzy ruka, ale štafle jsem nepotřebovala. Když jsem dobarvovala poslední část, tak se zatahlo a mně hned začala být zima. Děda mezitím vypláchnul bedýdnky, jen co uschly, tak jsem šla nahoru česat jablka. To už jsem si vzala na sebe delší tričko. Ani ne za hodinu jsem načesala čtyři bedny. Pak mě napadlo zajít se podívat do kuchyně, kolik je hodin, fíha, už byly dvě. A tak jsem šla vařit oběd, rybu s bramborem. Děda měl radost, že tu jsem s ním. Ke stolu jsme usedli až kolem třetí hodiny. Zároveň jsme si začali dělat starosti, kde je Véna s mamkou. Umyla jsem nádobí, přečetla jsem si kapitolu z povinné četby Aus dem Leben eines Taugenichts a šla opět do zahrady česat jablka. Bohužel trochu krápalo. Během půl hodiny se dost rozpršelo, ale já jsem chtěla ty bedny naplnit. Tak jsem česala dál. Najednou se ke mně přiřítí bratr, bych šla dolů na kafe. A tak jsem se mírně promočená vrátila pod střechu. Moc si přeju, abychom jeli brzy moštovat. Aby to česání těch jablek k něčemu bylo. Kéž by se mi to splnilo. Při tom česání jsem hodně přemýšlela. Nejvíc jsem asi myslela na Katharinu, která mi před deseti dny poslala dopis. Včera večer jsem ho otevřela a úplně mi vyrazil dech. A tak přemýšlím, jestli bych byla schopná kvůli někomu, nebo něčemu opustit svou zemi a přestěhovat se jinam. Co myslíte, byli byste to schopni udělat? Katharina si vybrala vrátit se zpátky domů do Německa a naprosto jí rozumím. Tak daleko jako je Umea bych žít natrvalo taky nechtěla. Ale co někde jinde?
Fotku sem nedám. Nepíšu teď na svém notebooku, foták je vybitý a kočky jsou tu všude kolem mě, takže víc kočičí to snad už být ani nemůže. Ty mi jediné zpříjemňují život tady na chalupě, jinak je tu zima, smutno a temno. Kdybych mohla zrušit následující podzim i zimu, hned bych to udělala.